Willem den Broeder

Willem den Broeder (foto: Theo Reyman)

Willem den Broeder, geboren 1951 te Schiedam waar hij nog steeds woont en creëert. Ontdekte het surrealisme al zeer vroeg!

Er zijn een aantal werken uit de jaren zeventig maar is echt gaan creëren in 1995.

Als autodidactische schilder exposeert hij nationaal en internationaal sinds 1997.

Technieken die hij hanteer zijn, schilderijen (acryl, olieverf, aquarel en gemengde technieken), etsen, tekeningen (houtskool, conté, potlood), automatisch schrijven, houtsnijwerk, objecten, frottage ,digitale techniek, korte films en ‘semi ready-mades’ daarnaast korte automatische verhalen en voorziet hij zijn werken soms van poëzie.

Het maken en creëren van surrealistische (kunst) is een dagelijkse bezigheid, zo ook het volgen van surrealistische- en algemene kunst van nu en vroeger.
Grote voorbeelden zijn de oude surrealisten en dadaïsten zoals Marcel Duchamp, Max Ernst, Leonora Carrington, Salvador Dalí, René Magritte, Joop Moesman, Guillaume Apolliair ´schrijver´ en André Breton de grondlegger en geestelijke vader van het surrealisme, dit waren degene die echt voor een verandering hebben gezorgd in de tot toen traditionele kunst vormen, ook Pablo Picasso was een grote veranderaar.
Met een groep expositie over hedendaags surrealisme In Santiago Chili 2009 heeft Willem den Broeder met o.a. Leonore Carrington  geëxposeerd, zij is in 2011 overleden en was 94 jaar. Met haar zoon Pablo Weisz werkt Willem nog regelmatig samen.

De surrealistische resultaten van Den Broeder’s werken zijn vaak de herkenbare vormen in een verrassend perspectief. Hoewel zijn werken soms een Dalì-achtige uitstraling hebben, zijn deze toch zeer herkenbaar als zijnde een Den Broeder. Hij werkt niet vanuit een vast concept.

Vooruit plannen in het surrealisme is nu eenmaal niet mogelijk, hoewel! het een uitdaging is, om bij een opdracht vooral de wensen van de opdrachtgever (die je zou kunnen omschrijven als gedicteerde ideeën) te plaatsen in een surrealistisch beeld. Bij de eerste schetsen en studies (wat alleen bij opdrachten wordt toegepast) kan hij zich dan toch laten leiden door het onderbewuste, terwijl de wens van de opdrachtgever steeds (op de achtergrond weliswaar) aanwezig is. Je zou het eindresultaat van een opdracht daarom -Gedwongen Surrealisme- kunnen noemen.”

Lees hier meer.

Nieuw werk
Bezig met nieuw werk

Vriendenfles 2020


Schilder niet, wat je kan fotograferen
©WdBroeder2000